Мајката на црвенкапа: Слушај малечка, оваа тегла мед и овие ореви ке ги однесеш кај баба ти. И брзо да си се вратила дома,немој да доаѓам по тебе! Црвенкапа: (облечена во бела маичка на кратки ракави и црна,многу кратка сукњичка,потврдно климна со главата) Мајката на црвенкапа: И што си се облекла така пичка ти мајчина?! Само ти изазивај по ѓаволите! Оди сега па ке поразговараме за тоа кога ке се вратиш. И внимавај кога ке одиш низ шумата, знаеш дека во последните неколку години секоја девојка од таа шума се враќа трудна. Црвенкапа: Па убаво вчера ти тражев пари за кондоми. Мајката на црвенкапа: Знаеш дека немаме пари за тоа. Откако татко ти отиде во Словенија да работи, од него ни траг ни глас. Да цркне да даде господ! Оди сега!!

После едно 5 минути одење, онака нога пред нога, црвенкапа влезе во густа, по кажувањето на нејзината мајка многу злогласна, шума. Не се брзаше. Весело си потпевнуваше радувајки се што после неколку месеци пак ке ја види баба и.
Црвенкапа: (пее) Дојди и земи ме, грубо и нежно во еден исти замав…. Не ни предосеќаше,кога веке навлезе длабоко во шумата,скриен позади дрво ја посматраше човек кој имаше скоро двоструко повеќе години од неа. Ја посматраше оближувајки ги својте суви, испукани усни а срцето почна брзо да му чука. Одеднаш се појави пред неа.
Волк: Каде си малечка? Црвенкапа: (застана за момент, помалку изненадена) Еве ме..што има? Волк: Има, има хихихихи (се насмеа) што ти треба? Црвенкапа: Мене ништо. Но баба ми е нешто болна, па и понесов малку мед и ореви. Волк: Мед и ореви? (пак се насмеа) мислиш дека на твојата стара баба тоа ќе и помогне? Црвенкапа: Се надевам. (малку дојде при себе и продолжи полека да оди по тесната стаза која водеше према куќата на нејзината баба) Волк (Нејзиниот парфем уште повеќе му ја раздвижи крвта во вените) Него..како се викаш ти? Црвенкапа: Северина, ама сите ме викаат црвенкапа. А ти? Волк: Јас сум волк. Црвенкапа: ОК, и што правиш овде сам во оваа шума..волку? Волк: Јас ебам..ова, јадам луѓе..јас сум људождер. Црвенкапа: А така ли? И мене ли ке ме изеб..мислам изедеш?
Волк: Од како те видов размислувам за тоа. (пројде неколку пати со врвот на јазикот преку својте усни). Гладен сум како волк. Црвенкапа: (виде некој чуден сјај во неговите закрвавени очи и нешто и кажуваше дека типот воопшто не се шегува. Почна да ја обзема страв.) Волк: Мислам дека си баш сладок залак. (рече тапкајќи ја по малата, убаво обликована задница) Црвенкапа: (изненадно се даде во плачење) Немој да ме изедеш волку, те молам! Те молам немој!
Волк: Морам! Гладен сум! Не сум јадел ништо 2 дена (рече со некој необичен тажен глас) Црвенкапа: Ке ти дадам мед и ореви. (го преколнуваше) Волк: Не јадам тоа (се насмеја) сакам месооооо! Црвенкапа: Имам идеја! Волк: Да слушнам. (Стоеше пред неа не дозволувајки и да го продолжи патот) Црвенкапа: Баба ми! Волк: Што со неа? Црвенкапа: Па, изедија мојата баба. И онака е веке стара. Волк: (се чешка со прстите по брада-размислува) Хмм…Стара е и вероватно многу жилава и мрсна, но подолго ќе ме држи ако ја изедам неа. Оваа малечка е сигурно многу повкусна, ама она ми е повеке за на скара. Хмм..со неа би можел да се засладам. Ок, црвенкапо..имаш среќа. Нема да те изедам. (конечно рече и се помери настрана како би ја пропуштил да помине) Црвенкапа: О фала, фала добри волку. Волк: Ма ништо…Ситница. Него, идам јас, а ти продолжи по својот пат. Жал ми е што те вознемирив. (откако го рече тоа отрча во густата шума, набрзо изгубувајки и се на црвенкапа од видот) Црвенкапа: (конечно почна крвта да и се враќа во побледеното лице) ух добро поминав.

Дотрчувајки до куќата на баба и, која се наоѓаше на самиот излез од шумата, волкот двапати затропа. Баба: Кој е? Волк: Том Круз. Баба: Ај не заебавај. кој е озбилно? Волк: Роберт де Ниро (ја става раката на уста како би го прикрил смеењето) Баба: О фала ти боже што ги слушна мојте молитви. Влези јаден, отклучено е. 15-тина минути покасно ги миеше рацете и забите после обилниот ручек, пред тоа чистејки ја масата и фрлајќи ги бабините остатоци во канта за ѓубре. Ја облече спавачата на бабата, ја стави нејзината перика и очила и легна во нејзиниот кревет. Токму на време, зашто наскоро се слушна тивко тропање.
Волк: кој е? (Со промукол глас, емитирајки ја црвенкапината баба) Црвенкапа: Јас сум бабо, Црвенкапа. Ти донесов мед и ореви да ми оздравеш. Волк: Ох душа бабина. Влези сонце мое малечко. Црвенкапа: (влезе во куќата, ја спушти кесата на маса и пријде кон бабиниот кревет) Како си ми мила бабо? Волк: Не сум ти најдобро сонце мое. Така ми е ладно. Дојди легни до твојата баба, загрејме со твоето младо тело. Црвенкапа: (не сомневајки се во ништо, се вовлече под топлиот јорган. Само што легна почувствува како бабините раце преку маицата и ги стега цврстите гради. Од пристојност према старата и изнемоштена баба црвенкапа сакаше да узврати на исти начин) Бабо, бабо а каде се твојте гради? Волк: Ги однесоа годините дете мое (онака тажно изговори кобајаги баба) Црвенкапа: Ауу, и моите години ли ке ги однесе? Волк: Да убаво мое, но за тоа потоа. (ја спушти раката пониско..клизејки преку нејзиниот мазен стомак нежно ја вовлече раката под нејзината малечка сукњичка) Црвенкапа: (пак покуша да возврати..и..изненадување!) Бабо,бабичке од каде ти е ова? Па ти..ти не си женско? Волк: Сум мила моја. Но, модерни се времињата. Црвенкапа: Али… Волк: (Се фрли на црвенкапа)
Додека волкот и црвенкапа одблиску се запознаваа вратата изненада се отвори и на неа се појави ловец со пушка. Волк: (скокна од креветот и со рацете ја покри својата издигната машкост) о ебем ти живот, кој е сега овој?! Ловец: (Пукна од пушката и го усмрти волкот) Црвенкапа: (врисна, навлекувајки го јорганот преку својте голи гради)
Ловец: Кучко мала! Ако закаснам 5 минути а ти одма со друг. Црвенкапа: Не сакав, ме наведе. Ловец: (ја тргна пушката и се нафрли на црвенкапа) Црвенкапа: Чекај, чекај!! Ловец: Што е сега? Црвенкапа: Земи прво мед и ореви да не се фрлат. Од тој ден црвенкапа секој викенд одеше до куќата на баба и како би се состанувала со ловецот. Тек после 5 месеци и рекла на мајка и дека благодарение на медот и оревите баба и наводно се опоравила и дека се омажила за некој италијански турист, и ветила дека ке се јави.

Ликови во оваа бајка: Мајката на црвенкапа-43 години,али сеуште доста живо работи како конобарка во ресторан. Црвенкапа- Неполни 23 години. Запишала медицински факултет во Тузла, но поради слабата финансиска ситуација сепак се одлучила за работа како спонзоруша. Волк-38 години…Војната оставила големи трауми на неговата психа. Иако многу постар од неа имал многу помалку сексуално искуство од црвенкапа. Ловец-44 години. Веке 24 години се занимава со лов и риболов. Одвреме навреме ке сврти нешто младо(како во оваа бајка),али повекето сув и напален мастурбира во шумата,напуштен од сите(жена му се омажила за првиот комшија, а ќерка му пребегала во Албанија)

Баба-Во својот 62 годишен живот три пати се мажела и сите тројца достојно ги закопала. Ги обожавала филмовите со Роберт де Ниро, а при самиот крај на својот живот нејвеке уживала гледајки- Секс и град.